Ve Gittim!

Bazen gitmek gerek. Onun uğruna tüm hayatını yakmayı göze aldığın her şeyi bir gecede kül etmene neden olduğunu fark ettiğinde gitmek gerek. Verdiğin dev değerin bir cüce yürekliye verildiğini anlayınca gitmek gerek. Sen onun, gökyüzüne dar geleceğini düşünürken, onun gözünde ancak 'hiç' kelimesinin ifade edebileceği bir kadre sahip olduğunu görünce gitmek gerek. Gözyaşlarına, bir damla kadar bile içinin sızlamadığını bilince gitmek gerek. Bazen, gidene karşılık olarak gitmek gerek...

"Gittim. Çünkü sen çoktan terk etmiştin zaten beni. Sadece, bavulunu toplayıp gitmek yürek ister... O yürek yoktu sende bana bıraktın bu işi..!" 

Canım yanmadı mı sanıyorsun? Lavlar akmadı mı ruhuma? Sen 'can kırıklarımın' üzerine basarken tepelemedin mi beni? Hiçbir zaman benim kırıklarım sana zarar vermedi ki. Veremedi. Kırık camlara benzemez benim yüreğim. Kırılır. Fakat yalnızca kendi canını acıtır hep. Senin gitmen, yüreğimi fırlatmandı beton duvarlara. Kırdın. Paramparça ettin. Güzel ve mavi bir yaşamdan üzgün ve siyah bir şaheser yarattın! Eserinim. Ve bu eser ayna misali... Ne yaptıysan onu görmeyi hak ettin. Gittin ve gittim...

(Harflerin Etkisinde)